Inne Atrakcje

Dwory od dawnych czasów określały szlachecki, wiejski dom mieszkalny. W obniżeniu centralnej części Giebła, obok stawu znajduje się uroczy dworek szlachecki, który powstał na przełomie XIX/XX wieku. Jest to budynek parterowy, murowany o dwuspadowym dachu krytym dachówką. Dworek wzniesiono z kamienia na rzucie prostokąta. Przed wojną jego dzierżawcami byli państwo Niedzielscy. Około 1930 roku dwór ten był jedynym miejscem zarobków. Praca była tam bardzo ciężka, a zarobki niewielkie. Chętnych jednak nie brakowało, gdyż w owym czasie we wsi panowała bieda. Dworek został umiejscowiony w przepięknym kompleksie parkowym nad brzegiem stawu pośród wysokich drzew. Około lat 1700 istniało na obszarze gminy wiele dworów szlachecki, z których niestety (z tamtego okresu) do dnia dzisiejszego nie zachował się żaden. Dworek w Gieble jest jedynym tego typu obiektem na terenie Gminy Ogrodzieniec.

Ratusz na rynku w Ogrodzieńcu

Ratusz znajduje się w północno-zachodnim narożniku rynku. Został wybudowany z kamienia i cegły stanowiąc za czasów sprawowania władzy przez wójta Stanisława – Stanislaus Advocatus de Ogrodenecz rodzaj obronnego dworku, otoczonego ze wszystkich stron murem. W owym czasie znajdowała się tam sala narad, a obok biura wójta również pokoje gościnne.
W części południowej od podwórka ratuszowego prowadziła szeroka brama wjazdowa. Wokoło ratusza na rynku znajdowały się domy włościan. Okna wszystkich budynków były zwrócone na rynek, a do każdej posesji prowadziła szeroka brama. W XVII wieku Ogrodzieniec był już ruchliwym miastem handlowym, a w ratuszu w owym czasie działała rada miejsca. Do 1940 r. zachowała się pieczęć Ogrodzieńca z herbem z 1718 roku.
Na jej obwodzie znajdował się łaciński napis świadczący, iż jest to pieczęć miasta Ogrodzieniec. W 1866 r. car odebrał prawa miejskie Ogrodzieńcowi, a ratusz został sprzedany Krawczykowi Filipowi, który w pomieszczeniach ratusza urządził restaurację „Pod Zamkiem” oraz sklep ogólny. Od 1864 r. „Ratusz” przestał już być siedzibą i symbolem miasta Ogrodzieniec, stał się zajazdem dla podróżnych i miejscem spotkań miejscowych włościan. Od 1920 r. współwłaścicielem budynku został syn Krawczyka, Filip – Stefan, który aż do 1939 r. prowadził karczmę. Następnie po wyzwoleniu ratusz należał do Grzegorza Korczaka. Następnie w latach 1939 – 1945 Niemcy zrobili z ratusza Deutsche House.

Opracowała: Marta Kossakowska
grudzień 2006r.

Więcej w Informatorze Turystycznym